Hoe zit het met de mensenrechten in de mode-industrie?
NIEUWS – Brancheorganisaties van kledingbedrijven proberen met het Nederlandse textielconvenant een Europese wet te voorkomen die de arbeidsomstandigheden in de kledingsector moet verbeteren. Dat blijkt uit documenten die in handen zijn van OneWorld en radioprogramma Argos.
ONDERZOEK – Op 4 juli 2016 werd het convenant Duurzame Kleding en Textiel afgesloten. Meer dan vijftig bedrijven committeerden zich aan de afspraken en beloofden te zullen werken aan een eerlijkere, duurzamere en veiligere textielindustrie. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder, en rijst de vraag: wat is er intussen gebeurd? OneWorld en Argos gingen op onderzoek uit en kwamen erachter dat het convenant door sommige partijen ook voor andere doeleinden wordt gebruikt. Doeleinden die haaks lijken te staan op wat het convenant beoogt: de verbetering van de arbeidsomstandigheden van textielarbeiders wereldwijd.
INTERVIEW – In Pakistan werken miljoenen vrouwen thuis. Vaak werken ze voor de textielindustrie: ze naaien, weven en zetten kleding in elkaar voor (inter)nationale bedrijven. Thuiswerksters worden niet als werknemers erkend en vallen niet onder het arbeidsrecht: ze worden uitgebuit, onderdrukt en (seksueel) misbruikt. Zehra Khan (39) probeert daar iets aan te doen. Ze geeft de vrouwen een stem en zorgt ervoor dat ze gehoord worden. Met succes.
Deze week, op 24 april om precies te zijn, is het vier jaar geleden dat Rana Plaza instortte. De ramp toonde aan dat er op het gebied van veiligheid in kledingfabrieken veel te verbeteren viel. Maar het maakte ook duidelijk hoe ontransparant de industrie is. En daar lijkt, vier jaar na de ramp, weinig verandering in te zijn gekomen. Van het gros van de kledingmerken is nog altijd niet te herleiden waar zij haar kleding laat maken.
ACTUEEL – De Europese Commissie heeft in maart een boze brief aan de regering van Bangladesh gestuurd. Daarin uit de EU haar ongenoegen over de verslechterde positie van textielvakbonden in het land. De EU dringt aan op een verbetering van de arbeidsvoorwaarden. Als dat niet gebeurt, dreigt zij de toegang van Bengaals textiel tot Europa stop te zetten. En dat kan desastreuze gevolgen hebben voor miljoenen kledingarbeiders in het land.
De documentaire Machines legt op een poëtische manier de problemen bloot waarvan de textielindustrie doordrongen is. Je ziet de schoonheid, en je voelt tegelijkertijd de pijn.
ACTUEEL – Het merendeel van de 35 gearresteerde textielarbeiders en vakbondsleiders die sinds december vorig jaar vastzaten, wordt vrijgelaten. Dit heeft de vakbondsorganisatie UndustriALL Union laten weten. Internationale vakbonden spreken van een doorbraak.
In Bangladesh zitten sinds december 26 vakbondsleiders, activisten en textielarbeiders vast. Dit nadat ze in opstand kwamen vanwege slechte arbeidsomstandigheden en lage lonen in kledingfabrieken. Om hun vrijlating te eisen kwamen 16 februari wereldwijd vakbondsorganisaties in actie. Ook in Den Haag waar FNV, CNV en de Schone Kleren Campagne (SKC) een boodschap probeerden te overhandigen aan de ambassade van Bangladesh. De ambassade zat daar zelf alleen niet op te wachten.
Een leefbaar loon is een mensenrecht. Maar in de textielindustrie is het krijgen van een eerlijk loon eerder uitzondering dan regel. Begin december gingen er nog tienduizenden textielarbeiders in Bangladesh de straat op om actie te voeren voor een hoger loon. Eerder waren er protesten in Cambodja, Haïti en India. Kledingarbeiders zijn het zat te moeten werken voor een loon waarvan ze nauwelijks kunnen rondkomen. Maar hoe verhoog je lonen in een industrie waarin de concurrentie moordend is, corruptie hoogtij viert en de ‘race to the bottom’ al jaren aan de gang is?
behindmycloset 