Voor De Correspondent schrijf ik een serie verhalen over de kledingindustrie. Hoe zit de kledingketen in elkaar? Welke schakels zitten er tussen het moment dat de katoen wordt geplukt en het kledingstuk in jouw kast verdwijnt? Hoe kan deze industrie duurzamer en eerlijker? Zie hier een overzicht van mijn verhalen.
Hoge hakken, strakke pakken, opgestoken haren en een mix van mierzoete parfum en frisse aftershave. Voor de deuren van het concerthuis in Kopenhagen staan honderden mensen tip top gekleed. Hier staat wat te gebeuren, dat is duidelijk. Vanuit de hele kledingsector zijn mensen afgereisd naar de Deense hoofdstad om hier twee dagen lang te komen praten over het verduurzamen van de industrie.
Op haar twaalfde ging Kalpona Akter in een kledingfabriek in Bangladesh werken. Nu, dertig jaar later, is ze uitgegroeid tot een van de bekendste vakbondsleiders van haar land. Op OneWorld.nl lees je het hele interview met Akter.
De kledingindustrie in Myanmar groeit in rap tempo, maar de risico’s in deze fragiele democratie zijn groot. Dreigt Myanmar het nieuwe Bangladesh te worden?
Kledingfabrieken die aan grote bekende merken als Benetton, C&A, GAP, H&M en PVH (Calvin Klein & Tommy Hilfiger) leveren, worden in verband gebracht met mensenrechtenschendingen in India. Uit het onlangs verschenen rapport Labour without Liberty blijkt dat vrouwelijke migranten worden geronseld met valse beloftes, slecht betaald krijgen en ernstig in hun bewegingsvrijheid worden beperkt.
Anderhalf jaar geleden werd het Nederlandse kledingconvenant afgesloten. 55 kledingbedrijven beloofden hun productieketen te verduurzamen. Misstanden zouden worden opgespoord en aangepakt. Onlangs bracht de Sociaal Economische Raad (SER) de eerste jaarrapportage van het Convenant Duurzame Kleding en Textiel uit. Daaruit moet blijken waar de aangesloten bedrijven zich de afgelopen periode mee hebben beziggehouden. Fair Fashion redacteur Emy Demkes zet de belangrijkste en opvallendste punten op een rijtje.
In 2013 stelde de Zweedse modegigant H&M zichzelf ten doel om binnen vijf jaar 80% van de arbeiders te voorzien van een leefbaar loon. Maar al snel werd deze belofte veranderd in een ‘vage formulering’, zo stelt de Schone Kleren Campagne (SKC), de organisatie die opkomt voor de rechten van kledingarbeiders. Is H&M echt bereid meer te betalen? Of was het een publiciteitsstunt?
