Voor De Correspondent schrijf ik een serie verhalen over de kledingindustrie. Hoe zit de kledingketen in elkaar? Welke schakels zitten er tussen het moment dat de katoen wordt geplukt en het kledingstuk in jouw kast verdwijnt? Hoe kan deze industrie duurzamer en eerlijker? Zie hier een overzicht van mijn verhalen.
Op 23 april 2013 legt journalist Nazmul Huda met zijn camera vast dat er scheuren zitten in de fundering van het gebouwencomplex Rana Plaza. De inspectie wordt ingeroepen en de ruim 5.000 textielarbeiders worden naar buiten gestuurd. Ze uiten zich ongerust over de scheur die is ontstaan in een van de pilaren; ze zijn bang en in paniek. Maar de fabriekseigenaar Sohel Rana denkt daar duidelijk anders over. Volgens hem is er slechts pleisterwerk van de muur gevallen en wordt het probleem binnen twee dagen opgelost. De ingenieur gaat ermee akkoord. De volgende ochtend, kort na 9 uur, wanneer de textielarbeiders weer achter hun naaimachines zitten, stort het acht verdiepingen hoge gebouw in.
1134 doden, 2000 gewonden en nog altijd 200 vermisten. Het instorten van de Bangladese textielfabriek Rana Plaza staat daarmee in de boeken als de ergste ramp uit de geschiedenis van de kledingindustrie. Op 24 april is het precies drie jaar geleden dat ‘Rana Plaza’ de headlines haalde. Om te voorkomen dat een dergelijke ramp zich nogmaals voordoet, wordt van 18 tot 24 april wereldwijd aandacht gevraagd voor de omstandigheden in textielfabrieken onder het motto: ’Who made my clothes?’
Hoeveel geld geven we gemiddeld per jaar uit aan kleding en hoeveel kilo gooien we jaarlijks weg? In welke landen wordt onze kleding gemaakt en wat is het gemiddelde loon van een textielarbeider in een land als Bangladesh, India of Duitsland? De feiten op een rij.
behindmycloset 