Meer dan twee jaar hebben ze gestreden voor de slachtoffers en betrokkenen van de Ramp bij Rana Plaza. Vorige week was het moment dan eindelijk daar. De benodigde 30 miljoen dollar is bij het compensatiefonds Rana Plaza binnen. Hoe nu verder?

Het Rana Plaza Donors Trust Fund (RPDTF), zoals het compensatiefonds genoemd wordt, werd na de ramp opgezet door de International Labour Organization, een agentschap van de Verenigde Naties. In eerste instantie
werd het benodigde compensatiebedrag op ruim 40 miljoen dollar geschat later werd dit bijgesteld naar dertig miljoen op basis van de binnengekomen claims. Volgens Niki Janssen, werkzaam bij de Schone Kleren Campagne en nauw betrokken bij het fonds zijn er duizenden claims binnengekomen. “Ruim 5.000 familieleden of andere betrokkenen van de ramp hebben bij het RPDTF aangeklopt”, zo vertelt Janssen. “Nu moeten we gaan kijken hoe we het bedrag over deze mensen gaan verdelen, en dat is nog een flinke klus.”

Verdeling

Een deel van de opgehaalde dertig miljoen dollar is al uitgegeven. In april werd de eerste tien miljoen aan slachtoffers en betrokkenen uitbetaald. Wie in aanmerking wilde komen voor een schadevergoeding moest hiervoor een claim indienen. Hieronder lees je hoe dat precies in zijn werk is gegaan:

De Rana Plaza Claims Oraganisation heeft in eerste instantie zelf mensen benaderd die volgens hen in aanmerking kwamen voor een schadevergoeding. Hierbij moest de persoon tenminste aan een van de twee voorwaarden die hieronder staan voldoen:

1. Degene was betrokken bij de fabrieksramp. Mensen die ten tijde aan het werk waren, reddingswerkers en mensen in de buurt die ernstig gewond zijn geraakt.
2. Degene is of was grotendeels afhankelijk was van de inkomsten van zijn of haar partner of familielid die door de ramp is gedood of vermist is geraakt.

Indien er aan een van deze voorwaarden werd voldaan, bekeek het Rana Plaza Claims Administration waarvoor er compensatie kon worden uitgekeerd. Hierbij ging het om een vergoeding voor het misgelopen salaris en/of voor medische kosten.Tot uiterlijk 30 september 2014 konden er claims worden ingediend, indien mensen zelf niet al door de organisatie waren benaderd.

 

Hoogte van compensatie

Het coördinatie commite van het fonds, bestaande uit de internationale vakbondsfederaties UNI Global Union, IndustriALL en de  Clean Clothes Campaign, heeft de berekeningen voor de uitgekeerde bedragen gemaakt. Formules zijn opgesteld die rekening houden met verschillende omstandigheden en dus bepalend zijn voor de hoogte van het uitgekeerde bedrag. Per individu kan zo een inschatting worden gemaakt van de te ontvangen kosten. Hierbij wordt dus rekening gehouden met het aantal mensen dat afhankelijk was van het loon van een arbeider die bij de ramp is omgekomen of er wordt gekeken of iemand überhaupt nog in staat is om aan het werk te gaan. Als dat niet zo is ontvangt degene de rest van zijn leven 60% van zijn laatst verdiende salaris, per maand uitbetaald.

 

Twee jaar wachten

Inmiddels hebben de mensen die daar recht op hebben zo’n 40% van hun totale geldbedrag ontvangen. Lange tijd was zelfs onzeker of ze überhaupt wel alles zouden krijgen, aangezien de geldschieters en met name de bijdragen van merken en ketens lang op zich lieten wachten. Volgens Sara Ceustermans, werkzaam bij de Schone Kleren Campagne in Vlaanderen heeft het allemaal veel te lang geduurd. “Dat merken en ketens die samen jaarlijks meer dan 20 miljard dollar winst maken er twee jaar over doen om pas na immense druk 30 miljoen dollar te verzamelen toont aan dat we het initiatief om ethisch te ondernemen niet kunnen blijven overlaten aan de sector.” Volgens Ceustermans heeft de publieke druk er uiteindelijk voor gezorgd dat het geld toch daar is gekomen. Ook Lilianne Ploumen, onze Minister van Buitenlandse Handel reageerde op het bericht dat het geldbedrag eindelijk is gehaald. “Ik ben blij dat de ruim 3500 slachtoffers en nabestaanden eindelijk genoegdoening krijgen. Het is schandalig dat zij hier ruim twee jaar op hebben moeten wachten, maar beter laat dan nooit.”

Deze week reist Ploumen zelf naar Bangladesh.