Hoewel maar weinig kledingmerken openheid van zaken geven als het gaat om de productie, moedigt deze Nederlandse onderneemster het juist aan een kijkje te komen nemen in haar naaiatelier in Tanzania. Skypen met een van de kledingmakers? Geen probleem. Live meekijken in het atelier? Ook dat is binnenkort mogelijk. 

Op 25-Jarige leeftijd verruilt Fiona Vloet haar woonplaats Arnhem voor het warme Tanzania. Geïnspireerd door een Oost-Afrikaanse kledingmaakster, de felgekleurde vrolijke stoffen en de vele mogelijkheden die het land te bieden heeft, begint ze haar eigen kledingmerk Thamani Fashion. Niet veel later opent ze ook haar eigen Fair Trade Factory, een naaiatelier waar ze locals opleidt tot kledingmakers. “Ik wilde iets creëren dat authentiek was en waarvan ik zeker wist hoe het en door wie het geproduceerd werd.”

Typisch Afrikaans in een modern jasje
Meer dan 10.000 kilometer hier vandaan, woont Vloet in Dar es Salaam. Een stad gelegen aan de Indische oceaan, in het Oosten van Tanzania. Met ruim 4.3 miljoen inwoners is dit de grootste stad van het land. Samen met haar vriend, Tijl Hendriks (29), vertrok ze een jaar geleden naar het Afrikaanse land. “Mijn vriend had hier in 2009 stage gelopen en wilde er nu zijn eigen bedrijf op gaan zetten. We kenden de mensen en de cultuur. Hier was heel veel mogelijk, dat zagen we meteen.” Terwijl Hendriks aan zijn onderneming werkt, krijgt hij een vaste baan aangeboden bij TopRank, een bedrijf dat zich inzet voor de ontwikkeling van Oost-Afrika. Het zorgt ervoor dat Vloet en Hendriks definitief in het land kunnen blijven wonen. En dat is maar goed ook, want in de tussentijd had Vloet plannen bedacht voor de start van haar eigen onderneming in Tanzania. “Ik had veel nieuwe mensen leren kennen en verschillende ideeën opgedaan. Zo leerde ik een getalenteerde kleermaakster, Rose Makoyola, kennen die zeer bekend is in de regio. Toen ik haar voor het eerst zag werken aan een kledingstuk, de techniek, het handwerk, ik was zeer onder de indruk. Ik dacht: wat als ik nu eens handgemaakte authentieke kleding en accessoires, gemaakt van typische Afrikaanse stoffen, in een modern jasje steek en op de Nederlandse markt introduceer?”

Eigen naaiatelier
Ideeën had Vloet genoeg, maar de uitwerking ervan bleek een ingewikkelder verhaal. “In eerste instantie liet ik de producten onder de naam Thamani Fashion maken in verschillende naaiateliers. Daardoor was het soms erg lastig om de kwaliteit te waarborgen. Want hoewel we in Nederland een bepaalde standaard verwachting hebben van waar een product aan moet voldoen, was dat hier duidelijk anders.” Over een mogelijke oplossing hoeft Vloet niet lang te denken. “Een eigen naaiatelier was precies wat ik wilde. Zo kon ik zowel de productie goed in de gaten houden en had ik ook zicht op de omstandigheden waaronder de kleermakers werkten. Zodoende weet ik nu precies door wie wat wordt gemaakt.”

Samen met Rose opent ze een jaar geleden een naaiatelier: de Fair Trade Factory. “Momenteel werken er acht kleermakers, ieder met hun eigen specialisatie. Zo richt de een zich op het maken van jurken en blazers en houdt de ander zich bezig met het maken van lifestyleproducten.” Door ze te laten doen waar ze goed in zijn en wat ze leuk vinden, kunnen ze daar in verder groeien, is de gedachte van Vloet. “Rose begeleidt de kleermakers door het geven van cursussen en trainingen. Ik doe de sales en de marketing.”

Stoffenmarkt
Naast het produceren van de kleding voor het eigen merk van Vloet ‘Thamani Fashion’ krijgen ze ook orders van andere partijen. “Kussenslopen, broodzakken, tassen, blazers en etuis; er wordt hier van alles gemaakt.” Het materiaal zoekt Vloet zelf uit op de stoffenmarkt in het centrum van de stad. “Ik bedenk vaak terplekke welke kleuren en prints geschikt zijn voor de Nederlandse consument. Ik werk vanuit het idee dat het kledingstuk van Thamani Fashion de uitblinker van de outfit is, en dat het goed gecombineerd kan worden met basics. Zo probeer ik een mix te creëren die zowel invloeden vanuit de Westerse als de Afrikaanse cultuur heeft. De kleding moet vrolijk en chique tegelijk zijn.”

Transparantie 
De producten die gemaakt worden in de Fair Trade Factory kenmerken zich niet alleen door de vrolijke Afrikaanse stoffen. Zo is transparantie een sleutelwoord dat als een rode draad door de onderneming van Vloet loopt. “Het is de basis en de kern. Ik vind het heel belangrijk dat iedereen in het bedrijf een eerlijk loon krijgt en datgene kan doen waar hij of zij goed in is en plezier in heeft. Door mensen de mogelijkheid te bieden te skypen met een van de kleermakers of door het ophangen van webcams in de ateliers wil ik mensen laten zien hoe het er hier in de praktijk aan toe gaat.” Volgens Vloet is het daarnaast ook heel belangrijk dat de kleermakers zelf een band hebben met het product dat zij maken. “Vanaf het begin wordt iedereen bij het productieproces betrokken. We kijken dan naar wat de klant wilt en naar wat wij kunnen.” De juiste balans zien te vinden kan volgens haar soms lastig zijn. “Aangezien alles hier met de hand wordt gedaan – van het knippen tot aan het strijken – moet je goed weten wat haalbaar is. Orders van tussen de 100 en 500 stuks zijn goed te doen, maar als die aantallen omhoog gaan, dan moeten we uitbreiden. Dat is iets waar we al wel mee bezig zijn.”

“Er zijn zo veel alternatieven”
Door de makkelijke manier waarop Vloet vertelt over haar onderneming en hoe ze laat zien op welke manier ze te werk gaat in de Fair Trade Factory, lijkt het alsof het allemaal erg vanzelfsprekend is. Maar de beelden van de ingestorte fabriek in Bangladesh en de undercover filmpjes van journalisten in brandgevaarlijke fabrieken, die kant van de industrie is er ook weet Vloet. “De textielindustrie in Aziatische landen is zo grootschalig opgezet dat het voor kledinglabels erg lastig is om het overzicht te behouden.” Volgens Vloet ligt daar dan ook een verantwoordelijkheid van de fabrieken zelf. “Tegenwoordig zijn er zo veel alternatieven. Er wordt wel altijd op gehamerd dat een kledingmerk transparant moet zijn maar een fabriek kan dat zelf ook.”